tien jaar geleden zette Douwe Egberts Oxfam-Wereldwinkels (bijna) een koffiepad in de korf

EEN VOORGANGER VAN FAIRTRADEKOOKBOEK.WORDPRESS.COM:
KOFFIEPADINDEKORF.WORLDSHAKE.ORG

Nog wat herinneringen uit de oude doos. Tien jaar geleden, op 10 juni 2006, vocht onze wereldwinkel een principieel gevecht uit op de AV van Oxfam-Wereldwinkels (OWW). Over Douwe Egberts, die ons een koffiepad-in-de-korf wilde zetten [1].

Ik kwam op het idee hierover iets te schrijven, na dit – zoals steeds – uitstekende artikel van Toby Webb te hebben gelezen: “Should companies sue NGOs over financially-damaging campaigns?” [2]

Douwe Egberts (DE) wilde extra munt slaan uit haar octrooi op de Senseopads, die het had gelanceerd. Wie ook dergelijke pads op de markt bracht, werd voor de rechtbank gesleept.

De nationale leiding van OWW wilde het op een akkoordje gooien. Het zou 25 cent per pakje van 18 Oxfam-pads afdragen aan DE, die dit dan zou moeten herinvesteren in eerlijke koffieprojecten. Behoorlijk naïef.

Men wilde deze cruciale beslissing buiten de Algemene Vergadering om doordrukken. OWW Hasselt zag dit niet zitten. We beslisten dat we ons zouden verweren.

In een uitzending van het VRT-programma *Het vermogen* noemde DE eerlijke handel een vorm van subsidiëring. DE zei voor de vrije markt te zijn. In de Dorpsstraat stelden we ons daarbij toch vragen:

“Waarom moeten wij dan DE subsidiëren door octrooirechten te betalen?
En waar is de vrije markt als DE een alleenrecht wil op de Senseo-koffiepads?”

Vrijwilligster Kris kwam op de proppen met “Douwe Egberts slaat munt uit eerlijke handel“, als titel van ons extra agendapunt voor de AV. Om dat agendapunt kunnen laten toe te voegen aan de agenda dienden we een verbond aan te gaan met 4 andere medestanders-wereldwinkels.

Nadat we het Senseo-dossier tot op de naad hadden uitgevlooid en uit de doeken gedaan, vonden we in de wereldwinkel van Overpelt meteen een goede strijdmakker en we haalden verder makkelijk het vereiste quotom.

Wettelijk bleek DE geen been te hebben om op te staan. En we adviseerden de leden van de AV niet op de vraag van het Nationaal Secretariaat in te gaan. En gewoon pads te blijven verkopen. De AV volgde ons. En de nationale Raad van Bestuur was not amused.

Ookal wist DE goed genoeg dat het in de rechtbank de boot in zou gaan [3], toch hoopte ikzelf alsnog op een rechtszaak. Maar daarvoor was het koffiemerk te slim.

In de geest van wat Toby stelt in nr. 11 van zijn 12 redenen, waarom een bedrijf nooit van een actiegroep zal winnen, door naar de rechtbank te stappen [2a]:

You can’t delete the internet. Remember that.

Bij deze 🙂 🙂 🙂

Ideologisch strijdgewoel op Algemene Vergaderingen van Oxfam-WW’s is inmiddels ook nog enkel een verre herinnering. Al blijft ‘Senseogate‘ een sprekende anekdote om vrijwilligers te overtuigen dat democratie een werkwoord is. Werk dat loont. En koffiepads, die verkopen we natuurlijk ook nog steeds [4] !!

[1] http://koffiepadindekorf.worldshake.org/
[2] a. http://sustainablesmartbusiness.com/2016/05/should-companies-sue-ngos-over-financially-damaging-campaigns/
[2] b. PODCAST: http://sustainablesmartbusiness.com/2016/05/ngo-campaigns-and-brands-why-are-companies-going-to-court-toby-webb-and-scott-poynton/
[3] http://www.nu.nl/economie/815092/douwe-egberts-verliest-octrooi-op-senseo-koffiepads.html
[4] http://www.oxfamwereldwinkels.be/nl/product/bio-highland-koffiepads