“Kinderarbeid? Nee, daar doen we niets aan”

Meer woorden als in onderstaand stukje zijn er niet nodig om de “state of the nation” van de lage landen aan zee te beschrijven.

Het verscheen op de website www.eo.nl. Het is van de hand van blogger Antonie Fountain. Antonie Fountain (1978) woont in Amsterdam en is directeur van Stop The Traffik in Nederland, waar hij zich inzet voor een wereld vrij van mensenhandel en moderne slavernij.

ANTONIE FONTAIN TWITTERT

Mensenrechten. We hebben het er vaak over. Krantenartikelen en beleidsstukken worden erover geschreven. In Den Haag, in Brussel en in andere wandelgangen van de macht. Over de hele wereld.

Er is zelfs een ‘industrie’ omheen ontstaan. Talloze NGO’s die zich ervoor inzetten. Elke zelfrespecterende multinational heeft een afdeling Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) en Corporate Social Responsibility (CSR), al dan niet ondergebracht onder de vlag van ‘Marketing’. VN instellingen zoals UNICEF, de UNHCR, de ILO, en nog een hele sloot bekende en minder bekende organisaties houden zich er dagelijks mee bezig.

Mensenrechten?
De Verklaring voor de Universele Rechten voor de Mens, van de VN, is in principe het hoogste document ter wereld, waar een ieder zich aan dient te houden.

En toch.

Deze week was in het nieuws dat de nieuwe stadions die gebouwd worden voor het WK in Qatar worden gemaakt met behulp van slavenarbeid. In Noord-Canada worden hele volksstamen van de inheemse Indianen onteigend, zodat er goud gemijnd kan worden. In Rusland worden de rechten van homo’s en milieu-activisten op allerlei manieren met de voeten getreden, en het Westen durft er niets aan te doen.

Frankenstein
Ik herinner me dat ik een aantal jaren geleden met een Tweede Kamerlid aan het praten was. Ik vroeg hem meer werk te maken van gedwongen kinderarbeid in de cacaoteelt in West Afrika. Zijn antwoord zal ik nooit vergeten. “Als het zou gaan om gedwongen prostitutie op de wallen, zou ik er misschien wel wat voor voelen. Maar kinderarbeid in Afrika, nee, daar gaan we voorlopig niets aan doen. Stel je de economische belangen eens voor.”

Ik ga geen namen en rugnummers geven, de betreffende Parlementarier is al lang uit Den Haag vertrokken. Maar het geeft wel treffend het probleem weer. Het doet me denken aan het verhaal van Frankenstein; een monster, gecreëerd door een wetenschapper. Maar gaandeweg het verhaal wordt Frankenstein degene die bepaalt wat er gaat gebeuren. Het geschapene wordt belangrijker dan de schepper.

Politiek
Dat is ons ook overkomen. De economie bepaalt alles wat we doen. De mens die de economie dient, in plaats van andersom. Met als proto-symbool het zoveelste akkoord, vorige week gesloten. Een akkoord waar mensenrechten niet aan bod komen. Enkel bezuinigingen, ombuigingen, en ‘het naar voren halen’ van beleid. Maar zonder enige visie op een toekomst die verder reikt dan de volgende verkiezingen.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat we heel veel technici zien sleutelen in de machinekamer, maar dat niemand meer aan het roer staat.

Antonie Fountain